O Vladimiru Nazoru

Detalji

Kategorija: O Vladmiru Nazoru

Objavljeno ponedeljak, 10 jun 2013 20:57

Autor Super User

Pogodaka: 2474

Vladimir Nazor je bio hrvatski i jugoslovenski književnik. Rođen je u Postirama na Braču 30. maja 1876.godine.

Građansku školu je završio na rodnom ostrvu, a gimnaziju u Splitu.

Studirao je prirodne nauke, matematiku i fiziku u Gracu i Zagrebu, a diplomirao 1902. godine.

Počeo je raditi kao predavač u Hrvatskoj gimnaziji u Zadru, a od 1903. do 1918. godine u Istri, gde je ujedno i proveo najveći deo svog života.

Prvo njegovo objvljeno delo je bilo „Slavenske legende“, odmah za tim ijedno od najznačajnijih Nazorovih dela „Knjiga o hrvatskim kraljevima“. U to vreme je počeo pisati i „Istarske priče“.

Koju godinu kasnije objavio je Velog Jožu— delo po kome će Nazorova proza biti prepoznatljiva, a koje je on sam smatrao neuspelijim.

Sledile su knjige Utva zlatokrila, Medvjed Brundo, Stoimena.

Smatra se najplodonosnijim hrvatskim piscem. Stvorio je veliki broj dela različitih žanrova: pesama, epova, novela, romana, dnevničkih zapisa, putopisa, eseja, članaka, priča i igrokaza za decu i prevodio italijanske i nemačke pesnike.

Penzionisan je 1933. godine u Zagrebu kao upravnik dečijeg doma.

Iako u godinama i narušenog zdravlja, godine 1942. je s pesnikom Ivanom Goranom Kovačićem preko reke Kupe otišao u partizane, o čemu je izvestio čak i Radio London.

Nazor je počeo voditi dnevnik „S partizanima“, koji se smatra jednim od najupečatljivijih ratnih dnevnika pored dnevnika Vladimira Dedijera i Dragojla Dudića. Njegov odlazak u partizane je za partizanski pokret imao propagandnu vrednost.

Januara 1943. je u zapaljenom srpskom selu kraj Vrginmosta napisao jednu od najpotresnijih pesma o stradanjima Srba „Majka pravoslavna“.

Posle rata objavio je i „Pjesme partizanske“.

Kao novoprimljeni akademik, 1949. godine je imao i svoj poslednji javni nastup na kojem je čitao odlomke iz svoje nedovršene zbirke „U zavičaju“.

Nakon rata postao je prvi predsednik Narodne Republike Hrvatske. Umro je u Zagrebu19. juna 1949.

Njegovim imenom je nazvana najveća nagrada u Republici Hrvatskoj „Nagrada Vladimir Nazor“, koja se dodeljuje za najbolja umetnička ostvarenja na području književnosti, muzike, filma, likovnih i primenjenih umetnosti, pozorišne umetnosti, kao i arhitekture i urbanizma.

Stoga smo veoma ponosni što naša škola nosi njegovo ime.